۰۸ آبان ۹۸ ، ۱۸:۳۰
گفتگوی بدون کلمه...
هیچوقتِ هیچوقت نمیدونستم که یه روزی میرسه که من بشم لالترین، که نتونم منظورم رو به طرف مقابلم برسونم که توانایی استدلال و اقناع دیگران رو از دست بدم. نتونم دو کلمه درست و درمون با کسی صحبت کنم.
ولی الان من لال لالم، تا بخوام دو کلمه صحبت کنم گریه‌ام میگیره. نمیتونم موضوعی رو که برام بدیهی‌ترین موضوع ممکنه براش توضیح بدم. اصلا حوصله بحث کردن ندارم و نمیتونم حرفم رو در منطقی‌ترین حالت ممکن بفهمونم.
چرا ما نمیتونیم با هم قشنگ و آروم صحبت کنیم؟ مشکل کجاست؟
"السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا"
گاهی سکوت بهتر از حرف زدنه